Turan

Turan, sadece bir harita hayali değil; bir ruhun, bir ırmağın, bir bayrağın yeryüzündeki yolculuğudur. En doğudan en batıya, en kuzeyden en güneye. Arada kalan her toprak, her dağ, her ırmak, her gönül; eğer orada bir Türk nefes alıyorsa, orası Turan’dır. Çünkü Turan, sınır çizgileriyle değil; kanla, canla, duayla çizilmiş bir gönül coğrafyasıdır.

Turan, Altay dağlarında yankılanan kopuzun sesiyle başlar, Tuna’nın kıyısında süzülür. Kerkük’te bir ağıt olur, Bakü’de bir sevinç, Kırım’da bir hasret, Tebriz’de bir umut olur. Nerede bir Türk varsa, nerede bir paylaşım, bir selam, bir dua varsa; orası bizimdir, orası Turan’dır.
Bu öyle bir birliktir ki, aynı sofrada oturmasak da aynı soydan geliriz; aynı bayrağı taşımasak da aynı göğe bakarız. Diller farklı olsa da ezgiler aynıdır; giysiler değişse de gözlerde aynı cesaret, aynı vakar vardır. Turan, bir kimliktir, bir vicdandır, bir geçmişin onuru, bir geleceğin teminatıdır.

Turan’ın varlığı, sadece coğrafi sınırlarla değil, gönül sınırlarıyla örülüdür. Ve bu sınırlar, hiçbir imparatorluk tarafından silinemez. Çünkü bu sınırlar, ecdadın mührüyle, anaların duasıyla, şehitlerin kanıyla çizilmiştir. Bugün dünyanın neresinde olursak olalım, bir Türk başka bir Türk’ün gözlerine baktığında aynı hikâyeyi görür. Aynı hayali kurar. Aynı yeminle büyür: “Turan yaşasın!” der. Bu, bir ülke hayali değil, bir milletin dirilişidir. Sessiz sedasız büyüyen bir çınar gibidir Turan; kökleri Orta Asya’da, dalları Adriyatik’te, gölgesi tüm mazlumların üzerindedir.

Ve unutulmamalıdır:

En doğu, en batı, en kuzey, en güney… Arada kalan her yer Turan’dır.
Çünkü nerede bir Türk, bir nefes, bir umut, bir paylaşım varsa; orası Turan’dır.
Bu, sadece geçmişin yankısı değil, geleceğin çağrısıdır. Turan, beklenen sabahın adıdır. Ve o sabah geldiğinde, Türk’ün güneşi yeniden doğacak; tek bir millet, tek bir yürek, tek bir kaderle yürüyecektir istikbale.
Turan, bizim alın yazımızdır.